بهینه سازی مقادیر کلروفیل و کاروتنوئید بیومس اسپیرولینا با بهره گیری از فتوبیوراکتوری نوین

نویسنده:

ساسان قبادیان ، حسین گنجی دوست* ، بیتا آیتی ، ندا سلطانی

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
اهداف
رنگدانه هایی مانند کلروفیل و کاروتنوئید ب هسبب خواص درمانی و آنتی اکسیدانی مورد توجه ویژه هستند. گونه ریزجلبکی اسپیرولینا به سبب درصد بالای رنگدانه، منبع مهمی برای تولید تجاری این رنگدانه ها است. هدف این پژوهش بهینه سازی مقادیر کلروفیل و کاروتنوئید بیومس اسپیرولینا با بهره گیری از فتوبیوراکتوری نوین بود.
مواد و روش ها
 در پژوهش تجربی حاضر، با طراحی و ساخت یک فتوبیوراکتور نوین برای رفع برخی نواقص کشت های باز تجاری، به کشت تلفیقی ریزجلبک اسپیرولینا پرداخته و با روش RSM-CCD، تاثیر فاکتورهای سیکل اختلاط، حجم ناحیه کنترلی، شدت تابش بر محتوی و میزان کل رنگدانه ها، بررسی و داده ها با نرم افزار SPSS16 از طریق آزمون رگرسیون خطی تحلیل شدند.
یافته ها
بیشترین کلروفیل کل (3/63 میلی گرم بر لیتر) در آزمایش شماره 7 با کمترین سیکل اختلاط (2 ساعت) و حجم کنترلی 30% ایجاد شد. در این شرایط میزان کاروتنوئید کل 0/90 میلی گرم بر لیتر و مجموع دو رنگدانه در بیشترین حد قرار داشت، اما بیشترین کاروتنوئید کل (1/59 میلی گرم بر لیتر) در کمترین حجم کنترلی (20%)، سیکل اختلاط 9/5 ساعته و شدت تابش 10500 لوکس ایجاد شد.
نتیجه گیری
برای دستیابی به بیشترین میزان کلروفیل، شدت بهینه تابش برای افزایش بیومس و سیکل اختلاط کوتاه برای افزایش محتوی در اولویت هستند. اما برای دستیابی به بیشترین میزان کاروتنوئید، سیکل اختلاط طولانی برای افزایش بیومس و شدت تابش بالا برای افزایش محتوی غالب است. اهمیت اثر افزایش شدت تابش بر افزایش محتوای کاروتنوئید و نیز کاهش سیکل اختلاط بر افزایش محتوای کلروفیل، بیش از تاثیر منفی آنها بر میزان وزن خشک بیومس است و در برآیند منجر به افزایش رنگدانه می شود.
کلیدواژگان:

اسپیرولینا ، نرخ رشد ، بیومس ، کشت تلفیقی ، بیوراکتور نوین ، RSM-CCD

زبان:
فارسی
انتشار در:
نشریه زیست فناوری دانشگاه تربیت مدرس، سال نهم شماره 3 (پیاپی 18، تابستان 1397)
صفحات:
483 تا 494
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p1955225 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)