استفاده از آنالیز ایزوتوپ های پایدار در شرح شبکه غذایی اکوسیتم های آبی

هدف از این مطالعه، کاربرد ایزوتوپ های پایدار در تجزیه، تحلیل و توصیف شبکه غذایی محیط های آبی است. ایزوتوپ های پایدار به عنوان قوی ترین ردیاب طبیعی، حامل اطلاعات حیاتی و ارزشمندی هستند و به دلیل مقاومت بسیار بالا و نیمه عمر طولانی در مطالعات زیست محیطی مورد استفاده قرار می گیرند. مهم ترین ایزوتوپ های پایدار در مطالعات محیط های آبی عناصر (H-O-N-C) می باشند. اغلب ایزوتوپ ها بوسیله طیف سنج جرمی اندازه گیری می شوند. اندازه گیری ها نشان می دهد که فراوانی ایزوتوپ ها در طبیعت یکسان نیست. شبکه غذایی آبی حاصل تداخل زنجیره های غذایی مشترک بین موجودات است و پایداری آن بر مبنای ساختار اکوسیستم تعریف می شود. ایزوتوپ های پایدار یک ابزار کارآمد و موثر در شناسایی ارتباط بین تولیدکنندگان اولیه و مصرف کنندگان نهایی شبکه غذایی و تعریف الگوهای تغذیه ای، پراکنش و مهاجرت آبزیان به شمار می رود.