تدوین و بررسی اثربخشی برنامه آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ بر خودپنداره دانش آموزان دختر نابینا

نابینایی وضعیت جسمانی آسیب دیده با عوارض شدید هیجانی است؛ بنابراین این پژوهش به منظور تدوین و تعیین اثربخشی برنامه آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ بر خود پنداره دانش آموزان دختر نابینا صورت گرفت. این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح (پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان دختر ابتدایی که در مدارس نابینای دخترانه شهر تهران مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند. نمونه پژوهش عبارت بود از 30 نفر از دانش آموزان پایه های مذکور که به شیوه تصادفی انتخاب شده و در گروه های آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گمارده شدند. برنامه آموزشی مسائل جسمانی، شناختی و هیجانی بلوغ طی 10 جلسه 90 دقیقه ای (دوبار در هفته) در مدرسه نابینایان بر گروه آزمایش اجرا گردید. به منظور ارزیابی خودپنداره دانش آموزان نابینا از پرسشنامه خودپنداره پیرزهریس (1969) استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که برنامه آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، به طور معناداری افزایش خودپنداره و ابعاد آن به جز اضطراب در مرحله پس آزمون را در پی داشته است (0٫001˂P). نتایج بیانگر این بود که برنامه آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ روشی موثر برای رشد خودپنداره در جهت افزایش رفتار، وضعیت شناختی و ذهنی، ظاهر و ویژگی جسمانی، محبوبیت، شادی و رضایت مندی در دانش آموزان دختر نابینا است.