مطالعه کیفی طرح ارتقای امنیت اجتماعی از منظر فقه اسلامی و حقوق اساسی

امنیت اجتماعی به عنوان یکی از حساس ترین و مهم ترین انواع امنیت، از عناصر اساسی حیات انسانهاست. تامین امنیت اجتماعی از وظایف مهم نظامی سیاسی و دولت به حساب می آید. حوزه و گستره امنیت اجتماعی، بستگی به تصویری دارد که نظام سیاسی از دولت و ساختار و هدف خود می دهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی امنیت اجتماعی از منظر فقه اسلامی و حقوق اساسی است.

روش تحقیق پژوهش حاضر از نظر داده ها، کیفی از نوع تحلیل محتوا و از نظر اهداف، کاربردی است. منابع داده های پژوهش شامل کلیه کتب مطرح در زمینه قرآن، نهج البلاغه، بحارالانوار، غررالحکم و دررالکلم، صحیفه نور، المنجد فی اللغه، ایدئولوژی رهبری و فرایند انقلاب اسلامی، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران و فقه اسلامی است.

نتایج تحقیق حاکی از آن است که امنیت اجتماعی متاثر از فقه اسلامی است و در حوزه های فرهنگی، اجتماعی نظامی و دفاعی براساس حقوق اساسی (قانون اساسی) تبیین می شود. همچنین نتایج نشان داد که بین دیدگاه فقه اسلامی با حقوق اساسی درخصوص امنیت اجتماعی تفاوتی وجود ندارد.