تحلیلی بر امنیت اجتماعی شهروندان و تدوین برنامه ریزی راهبردی

اغلب پژوهشگران جغرافیایی (برنامه ریزان شهری)، امنیت اجتماعی را از مهمترین نیازهای جوامع شهری به حساب می آورند. وجود امنیت اجتماعی در طول تاریخ همواره به عنوان یکی از عوامل اساسی در پیشرفت و توسعه جوامع به شمار رفته است به همین دلیل در این زمینه پژوهش های مختلفی صورت گرفته است. در این پژوهش نیز با رویکردی متفاوت از پژوهش های پیشین، امنیت اجتماعی شهروندان در منطقه یک شهرداری تهران مورد بررسی قرار می گیرد بدین معنا که ابتدا میزان امنیت اجتماعی بین دو گروه جنسی زنان و مردان بررسی و سپس متغیرهای موثر در ایجاد امنیت اجتماعی مشخص می شوند.روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی-توسعه ای است. اطلاعات و داده ها به دو صورت کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است. حجم جامعه آماری حدود 440 هزار نفر می باشد که بر اساس نمونه گیری خوشه ای تعداد 380 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده اند. داده ها و اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های T-test و پیرسون مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج پژوهش حاکی از وجود امنیت نسبتا پایدار برای ساکنان این منطقه است. همچنین امنیت مردان نسبت به زنان در سطح بالاتری قرار دارد.