بررسی حذف جامدات محلول از آب های آلوده با استفاده از جاذب کنوکارپوس

بالا بودن میزان جامدات محلول (TDS) و جامدات معلق (TSS) در آب معمول ترین عوامل گرفتگی قطره چکان ها هستند. آبیاری با آب حاوی EC و TDS بالا نتایج سوئی روی کارایی سیستم های آبیاری قطره ای دارد، به خصوص در مناطقی که تبخیر و تعرق سالانه از میزان بارندگی بیشتر است. بالا بودن شوری آب به علاوه pH بیشتر از 7 سبب رسوب املاح به ویژه کربنات کلسیم در سیستم های آبیاری قطره ای می شود. در این تحقیق اثر گیاه کنوکارپوس بر حذف جامدات محلول از محلول آبی مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی حذف جامدات محلول آزمایش های ناپیوسته انجام و بازدهی جاذب ها در حذف جامدات محلول از محلول آبی تعیین شد. پارامترهای مختلفی ازجمله pH، زمان تماس، جرم جاذب و غلظت اولیه جامدات محلول روی جذب جامدات محلول مورد آزمایش قرار گرفت. pH بهینه برای هر دو جاذب برابر 3 و زمان تعادل برای جاذب نی برابر 10 دقیقه به‎دست آمد. بازدهی جذب جاذب با جرم 1/0 گرم  55/93 درصد به‎دست آمد. با افزایش غلظت جامدات محلول (83-960 میلی گرم بر لیتر)، بازدهی جذب نی از 9/88 درصد به 5/42 درصد کاهش یافت. در بین ایزوترم های مورد مطالعه، فرآیند جذب از مدل ایزوترم لانگمویر تبعیت کرد. از بین مدل های سینتیک داده های آزمایشگاهی با مدل سینتیک لاگرگرن مطابقت بیشتری داشتند.