احساس امنیت در پارک های شهر تهران به تفکیک سرکلانتری های فرماندهی انتظامی تهران بزرگ

هدف این مقاله بررسی احساس امنیت اجتماعی درپارک ها از دیدگاه شهروندان و شناسایی رابطه آن با برخی از عوامل اجتماعی و محیطی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و ابزار سنجش آن را پرسش نامه محقق ساخته است. جامعه آماری شامل کلیه شهروندان تهرانی و مراجعه کننده به پارکهای شهر تهران است. حجم نمونه آماری به تعداد 1155 نفر برآورد و نمونه گیری به صورت خوشه ای در سطح پارک انجام شد. اعتبار ابزار تحقیق با استفاده از اعتبار صوری و پایایی سوالات آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در حد بالاتر از 0/75 مورد تایید قرار گرفت. همچنین، تحلیل داده ها بر اساس آمار توصیفی و استنباطی انجام شده و نتایج تحقیق نشان داد که عوامل محیطی مانند کاربری اراضی، تنوع کاربری های پیرامون و ساعت فعالیت آنها و نیز مجاورت مکانی کاربری ها، با افزایش احساس امنیت رابطه معنا داری دارد. تحلیل داده ها نیز نشان داد که بین متغیرهای جنس، سن و سطح تحصیلات با احساس امنیت شهروندان تفاوت و رابطه معناداری وجود ندارد.