اثر تمرین استقامتی و مصرف آدنوزین بر بیان ژن A1AR در بافت چربی احشایی رت های نر چاق

با این که چاقی در تمام دنیا فراگیر شده است تلاش برای کاهش این اپیدمیک موثر نبوده است. بنابراین نیاز به یافتن راه های جدید پیشگیری از چاقی وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر تمرین استقامتی و آدنوزین بر بیان ژن A1AR در بافت  چربی احشایی رت های نر چاق  بود. روش شناسی:  بیست سر رت نر صحرایی، نژاد ویستار به مدت دوازده هفته با غذای پر چرب تغذیه شدند تا به میانگین وزنی 30±319 گرم رسیدند. پس از همسان سازی، رت ها به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل-سالین، کنترل-آدنوزین، تمرین-آدنوزین و تمرین-سالین تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان بدون شیب به مدت 12 هفته بود. هر هفته پنج جلسه با سرعت 25-20متر در دقیقه و به مدت31-15 دقیقه اجرا شد. برای اندازه گیری  بیان نسبی ژن A1AR از روش PCR  استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه مورد بررسی قرار گرفت. هر دو متغیر تمرین استقامتی و مصرف آدنوزین (به طور مستقل) کاهش معنی داری را در تغییرات بیان ژن A1AR بافت چربی احشایی نشان دادند (0/001= P). همچنین اثرات تعاملی تمرین و آدنوزین حاکی از کاهش معنی دار در تغییرات بیان نسبی ژن A1AR بود (0/003=P) تمرینات استقامتی و مصرف آدنوزین به عنوان آنتاگونیست های A1AR ، محرک های قوی لیپولیز بافت چربی هستند و این پتانسیل را دارند که به عنوان عوامل لیپولیتیک موثر در چاقی به کار گرفته شوند.