تاثیر تمرینات تداومی و تناوبی استقامت عضلانی بر برخی متغیرهای قلبی تنفسی و رکورد دوندگان تمرین کرده

هدف از تحقیق حاضر، تعیین تاثیر تمرینات تداومی و تناوبی استقامت عضلانی بر برخی متغیرهای ساختاری و عملکرد قلبی تنفسی و رکورد دوندگان تمرین کرده بود. روش شناسی : 27 مرد جوان بصورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند.آزمودنی پس از جلسه آشنائی، بر اساس رکورد یک مایل و بطور تصادفی در دو گروه تناوبی و تداومی و یک گروه کنترل (سن،40/3±89/19سال؛ قد، 23/5±04/186سانتی متر؛ وزن، 55/8±97/77 کیلوگرم (قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرهای ساختاری و عملکردی قلب، از دستگاه اکوکاردیوگرافی دو بعدی و داپلر استفاده شد. کلیه آزمودنی ها به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته در تمرینات حضور یافتند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها، ازآزمونهای آنالیز واریانس یکطرفه آنوا وآزمون تعقیبی بانفرونی استفاده شد. اجرای هشت هفته تمرینات تداومی و تناوبی استقامت عضلانی، بر متغیرهای تحقیق تاثیر معناداری داشت (05/0>p). نتایج نشان داد که بیشترین تاثیر بر متغیرهای حداکثر اکسیژن مصرفی، حداکثر سرعت هوازی، سرعت درآستانه بی هوازی و درصد کسر تخلیه ای و رکورد دوندگان، مربوط به گروه تناوبی و در خصوص حجم ضربه ای مربوط به گروه تداومی بود. در رابطه با سپتوم بین بطنی و حداکثر زمان رسیدن به واماندگی ،بین گروه های تحقیق اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتایج نشان داد که جهت تقویت برخی متغیرهایی که قبلا از تمرینات تداومی استفاده می شد می توان از تمرینات تناوبی نیز بهره گیری نمود.