اثر مصرف کوآنزیم Q10 متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی بر غلظت سرمی AST و کوفتگی عضلانی تاخیری دانشجویان پسر ورزشکار

استفاده از مکمل های ضد اکسایشی، از فشار اکسایشی ناشی از تمرین های شدید می کاهد. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف حاد مکمل کوآنزیم Q10 بر غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و کوفتگی عضلانی تاخیری (DOMS) متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی در دانشجویان پسر ورزشکار انجام شد. روش شناسی: به این منظور 18 نفر دانشجوی ورزشکار با سابقه حداقل 6 ماه فعالیت ورزشی منظم (سن: 2/1±1/21 سال، وزن: 1/8±5/72 کیلوگرم، قد: 3/7±4/177 سانتیمتر و شاخص توده بدن: 1/2±2/23 کیلوگرم بر مترمربع) و با آرایش تصادفی به دو گروه مکمل کوآنزیم Q10 و دارونما تقسیم گردیدند. در این مطالعه آزمودنی ها 120 دقیقه قبل از انجام فعالیت، مکمل کوآنزیم Q10 (200 میلی گرم به ازای هر آزمودنی) یا دارونما (آرد) به روش دو سوکور مصرف کردند و در یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای شامل پنج ایستگاه شرکت نموده که در سه دوره با 75 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. غلظت AST در چهار مرحله قبل از مصرف مکمل یا دارونما، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد. DOMS علاوه برا ین زمان ها در فاصله 72 ساعت پس از فعالیت ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر، آزمون های تعقیبی بونفرنی و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد تغییرات سطوح آنزیمی AST بین گروه مکمل و دارونما تفاوت معنی داری نداشت (072/0=p). اما تغییرات DOMS بین دو گروه معنی دار بود (032/0=p). بر اساس یافته های حاضر به نظر می رسد که مصرف حاد مکمل Q10 ممکن است باعث افت DOMS (شاخص خستگی) و غلظت AST (شاخص آسیب سلولی) در دانشجویان پسر ورزشکار پس از انجام فعالیت مقاومتی شود.