اثر استفاده از عصاره جلبک اسپیرولینا (Spirulina platensis) و گیاه میموزا (Acacia mearnsii) در دباغی پوست ماهی خاویاری سیبری (Acipenser baerii)

بهره برداری روزافزون از ذخایر آبزیان جهت استفاده بهینه از ضایعات شیلاتی مانند پوست ماهی و تولید فرآورده های جنبی از آن، فعالیت های گوناگونی را به خود اختصاص داده است که از این میان می توان به تهیه چرم از پوست آبزیان اشاره نمود. در این تحقیق اثر استفاده از عصاره جلبک اسپیرولینا و میموزا در روند تولید چرم از پوست ماهی خاویاری سیبری مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل تیمار A(دباغی با عصاره متانولی اسپیرولینا)، تیمار B( دباغی با عصاره آبی اسپیرولینا) و تیمار C ( دباغی با میموزا) بودند. آزمایشات انجام شده برای بررسی کیفیت چرم تولید شده شامل استحکام کشسانی، استحکام دوخت، ثبات سایشی،ثبات رنگ،مقاومت حرارتی و ثبات چسبندگی بودند.در تیمار A، پوست پس از گذراندن مراحل دباغی حالت فرسوده پیدا کرد و با انجام تست حرارتی ظاهر پوست جمع شده و تغییرات مشهودی داد که بیانگر عدم قدرت دباغ کنندگی عصاره متانولی جلبک بود. در تیمار B، پس از سپری شدن مراحل دباغی، با توجه به عدم پوسیدگی در ظاهر، نمونه جهت بررسی بیشتر قدرت دباغ کنندگی عصاره، تحتآزمایش مقاومت حرارتی قرار گرفت که همانند تیمار A ظاهر پوست کاملآ تغییر کرد و حالت چروکیدگی و جمع شدن بافت در اثر حرارت اتفاق افتاد.بهترین کیفیت در تیمار C مشاهده شد. به علت قدرت بالای دباغی گری گیاه میموزا، پوست کاملآ از حالت طبیعی خارج شده و به چرم تبدیل شد. این تیمار در ابتدا جهت اطمینان از دباغی کامل، تحت آزمون حرارتی قرار گرفت و سپس آزمایش های ذکر شده برای بررسی کیفیت چرم تولیدی انجام شد.