اثر اعمال مدیریت کم آبیاری در مراحل مختلف رشد گندم بر بهبود بهره وری اقتصادی آن

استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی، به عنوان مصرف کننده عمده منابع آب، ضروری است. هدف در این جستار تعیین حد بهینه آب مصرفی، زمان بهینه اعمال آن و بهره وری اقتصادی مدیریت کم آبیاری گندم در شهرکرد است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در 5 سطح شامل E0 (آبیاری کامل)، E1 (85 درصد)، E2 (70 درصد)، E3 (55 درصد) تبخیر- تعرق واقعی گندم حاصل از لایسیمتر و E4 (بدون آبیاری) به طور جداگانه در شش مرحله رشد گیاه شامل جوانه زنی (T1)، پنجه دهی (T2)، ساقه دهی (T3)، گل دهی (T4)، شیری و خمیری دانه (T5) و رسیدن گیاه (T6) با سه تکرار به مدت سه سال زراعی در شهرکرد انجام شد. از روش بودجه بندی جزیی و با توجه به میزان آب مصرفی و سود خالص حاصل از هر تیمار مقادیر بهره وری آب آبیاری و بهره وری اقتصادی برآورد شد. نتایج نشان داد در میان سطوح آبیاری تیمار 70% تبخیر- تعرق و اعمال کم آبیاری در دوره رسیدن گیاه، حالت بهینه مصرف آب و کسب درآمد است و به ترتیب دارای بهره وری اقتصادی برابر با 1/13 و 1/17 هستند.