مدل برنامه ریزی یکپارچه منابع آب برای بررسی و پیش بینی تامین حقابه زیست محیطی تالاب هورالهویزه از حوضه های آبریز سه کشور ترکیه، عراق و ایران

هورالهویزه با مساحتی معادل 3000 کیلومترمربع در مرز ایران و عراق قرار گرفته است که از این میزان حدود یک سوم آن در ایران قرار دارد که با نام هورالعظیم شناخته می شود. در دهه های اخیر با اجرای طرح های متعدد سدسازی و شبکه های آبیاری زهکشی در حوضه هورالهویزه و منحرف کردن رودخانه دجله، هورالهویزه وضعیت مطلوبی ندارد و این تالاب که خود روزی منبع گیرش ریزگردها بوده، امروزه به یک منبع تولید ریزگرد تبدیل شده است. هدف در این پژوهش بررسی و مدل سازی منابع آب حوضه هورالهویزه با استفاده از نرم افزار WEAP و همچنین اجرای رویکردهای مختلفی همچون رویکرد توسعه (A3 و B2) و عدم توسعه (A1 و B1) روی منابع تغذیه کننده هورالهویزه در وضعیت فعلی و آینده (سال 2042) برای بررسی و پیش بینی تامین حقابه زیست محیطی هورالهویزه است. براساس نتایج به دست آمده بهترین حالت برای احیا ماندن هورالهویزه، اجرای رویکردهای A1 و B1 با شاخص عدم تامین حقابه زیست محیطی 2/5 و 9 درصد به ترتیب در حوضه های سد کرخه و دجله است. همچنین این مطالعه نشان داد که علاوه بر سدهای متعدد ساخته شده در حوضه های کرخه و دجله، الگوی کشت نامناسب و استفاده از سیستم های سنتی آبیاری هم روی عدم تامین حقابه زیست محیطی هورالهویزه تاثیرگذار بوده است .