شناسایی مزیت های نسبی صنایع استان کردستان با استفاده از مدل های تاپسیس و تغییر سهم

شناخت مزیت نسبی1 علاوه بر کمک به حضور هوشمندانه در بازارهای جهانی، به تخصیص بهینه ی منابع و سرمایه ها کمک شایانی می کند و شاخص های مزیت نسبی که از سنجه های مهم اقتصادی به شمار می روند می توانند فعالیت های سرمایه گذاری در امر تولید با هدف توسعه ی صادرات غیر نفتی را هدایت نمایند. از طرفی عدم تشخیص پتانسیل های یک منطقه در صادرات، فرصت های زیادی را از صادر کنندگان می گیرد. از این رو هدایت منابع به سوی صنایع اولویت دار و مطالعه ی مزیت های اقتصادی در تولیدات صنعتی امری ضروری است. در این تحقیق، مزیت های نسبی صنایع با 10 نفر کارکن و بیش تر استان کردستان با استفاده از مدل تغییر سهم2 و مدل تاپسیس3 برای دوره ی زمانی سال های 1387 تا 1392 به تفکیک کدهای آیسیک4 ISIC، 2، 3 و 4 رقمی، از جنبه های اشتغال زایی و تولید شناسایی شده است. طبق نتایج حاصل از روش تغییر سهم، در زمینه ی اشتغال صنایع با کدهای 15، 25، 26، 29 و در زمینه ی تولید 15، 17، 25، 29 صنایع برنده ی بخش صنعت هستند و طبق روش TOPSIS صنایع 15 و 26 بیش ترین مزیت را در اشتغال زایی و تولید داشته اند. نتایج حاصل از هر دو مدل بیانگر آن است که صنایع تولید سایر محصولات کانی غیر فلزی، تولید ماشین آلات کشاورزی و جنگل داری، صنعت مواد غذایی و آشامیدنی، تولید محصولات لاستیکی و پلاستیکی، تولید ماشین آلات و تجهیزات طبقه بندی نشده و تولید منسوجات، دارای بیش ترین مزیت نسبی در طول دوره ی مورد مطالعه در استان بوده اند. بنا بر این، لازم است توجه بیش تری از جانب دولت و مسئولان به این صنایع معطوف شود.