مقایسه حداکثر شدت آماس حاد ناخیه پری آپیکال متعاقب آماده سازی کانال عفونی شده دندانهای گربه با چند تکنیک مختلف

هدف از این مطالعه تعیین حداکثر شدت آماس حاد ناحیه پری آپیکال، بدنبال آماده سازی کانال دندان از پیش عفونی شده کانین گربه با تکنیکهای آماده سازی دستی Step-Back (با فایل نوع K)، Crown-Down (با فایل Nitiflex) و سیستم چرخشی Profile استاندارد (با تکنیک Double-Z) بود.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی (حیوانی) بود. جهت انجام این تحقیق، 30 گربه بالغ و سالم انتخاب شدند و پس از قطع تاج سه عدد از دندانهای کانین آنها و خارج ساختن پالپ و فراهم کردن مسیری از حفره دهان به بافت پری آپیکال (با استفاده از Over instrumentation کانال با فایلهای ریز)، 48 ساعت بعد بصورت تصادفی، 3 عدد از دندانهای نیش بدون تاج با یکی از سه روش Profile (با تکنیک Double Z)،Crown-Down با فایل Nitiflex و Step-Back با فایل K-type آماه سازی شدند و دندان چهارم بدون تغییر رها شد (بعنوان کنترل منفی). پس از اتمام آماده سازی کانالها، گربه ها بعد از گذشت 8، 24 و 48 ساعت، تحت عمل Vital perfusion قرار گرفتند. سپس دندانهای کانین و بافت اطراف آن همراه با مقداری استخوان از فک گربه ها جدا و جهت برش و رنگ آمیزی به لابراتور منتقل شده، سپس تحت بررسی هیستوپاتولوژیک با استفاده از میکروسکوپ قرار گرفتند. به این ترتیب 120 برش تهیه شد که این برشها 3 گروه 40 تایی، 8، 24 و 48 ساعت را تشکیل دادند. سپس نتایج توسط آزمون آماری Kruskal Wallis بررسی و تحلیل شدند.
نتیجه در این تحقیق مشخص شد که بدنبال 48 ساعت ارتباط ناحیه پری آپیکال با حفره دهان و سپس آماده سازی کانال با روش های Profile استاندارد،Crown-Down با فایل NiTiflex و Step-Back با فایل نوع K،48 ساعت بعد از آماده سازی، شاخصهای آماسی، کمترین مقدار آماس را نشان دادند که البته این اختلاف جز درمورد شاخص ادم (P<0.1)، در سایر موارد معنی دار نبود.
حداکثر میزان آماس حاد بدنبال قطع پالپ، 48 ساعت پس از این واقعه دیده می شود و بعد از آن، شدت آماس رو به کاهش میگذارد؛ بطوریکه در بازه زمانی 48 تا 96 ساعت، حداقل میزان آماس درساعت 96 دیده می شود.