مقایسه میانگین ریز نشت اپیکالی دو نوع گو تاپر کای آریادنت و دیانت در درمان ریشه به روش تراکم جانبی در محیط آزمایشگاهی

چکیده:
سابقه و هدف
با توجه به ساخت انواع کن های گوتاپرکا و اهمیت سیل اپیکال در موفقیت درمان ریشه، این تحقیق با هدف ارزیابی ریزنشت گوتاپرکای آریادنت (ساخت ایران) و دیادنت (ساخت کره) صورت قرار گرفت تا در صورت قابل قبول بودن کیفیت سیل آریادنت، بدلیل صرف اقتصادی و نیز در دسترس بودن بیشتر، بتوان از آن در پر نمودن کانال استفاده کرده، و آنرا به دندانپزشکان توصیه نمود.
مواد و روش ها
در این مطالعه تجربی تعداد 82 دندان کشیده شده انسان (تک کاناله، ریشه های مستقیم، بدون تحلیل داخلی و کلسیفیکاسیون) انتخاب و تاج آنها از محل CEJ قطع شدند. و پاکسازی و شکل دهی کانال به روش step back انجام گرفت و نمونه ها به طور تصادفی به 4 گروه آزمون تقسیم شدند. گروه اول: 31 ریشه پر شده با گوتاپرکای آریادنت و سیلر AH 26. گروه دوم: 31 ریشه پر شده با گوتاپرگای دیادنت و سیلر AH 26. گروه سوم: 10 ریشه گروه کنترل منفی، گروه چهارم: 10 ریشه گروه کنترل مثبت.
اندازه گیری ریزنشت با روش Dye penetration and tooth sectioning انجام گرفت و میزان نفوذ خطی رنگ با استفاده از stereomicroscope با بزرگنمایی 8X توسط سه نفر (که 2 نفر از آنها اندودنتیست بودند) بطور جداگانه مشاهده و ثبت گردید. سپس نتایج حاصله با استفاده از آزمون آماری t-student مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته ها
بر اساس نتایج حاصل، در گروه اول (Aria Dent) میانگین ریزنشت X A=2.67mm و انحراف معیار S.D=1.472 بود. در گروه دوم (Dia Dent) میانگین ریزنشت X D=2.63mm و انحراف معیار SD=1.675 بود. در گروه کنترل مثبت نفوذ ماده رنگی در تمام طول کانال مشاهده شد. در گروه کنترل منفی، هیچ نفوذی از ماده رنگی به داخل کانال مشاهده نگردید. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه اول و دوم وجود نداشت.
نتیجه گیری
با توجه به اختلاف ناچیز سیل اپیکال گوتاپرکای آریادنت با نوع خارجی و نیز این نکته که در این مطالعات گوتاپرکای آریادنت از لحاظ کمترین و بیشترین میزان نفوذ، مقدار کمتری را به خود اختصاص داده بود، می توان با استفاده صحیح از آن در روش تراکم جانبی، سیل اپیکال مناسبی را انتظار داشت و استفاده از آن را به دندانپزشکان توصیه نمود.
زبان:
فارسی
در صفحه:
341
لینک کوتاه:
magiran.com/p197288 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!