ارزیابی روش های پایدارسازی دامنه های سنگی و شیب های خاکی با رویکرد کاهش هزینه زمان (مطالعه موردی : دامنه های جاده آبعلی)

شیروانی ها در جاده های کوهستانی حلقه وصل جاده با محیط بوده و در واقع نوعی بریدگی می باشند که ثبات و تعادل طبیعی دامنه ها را به هم می زنند و می تواند باعث ایجاد زمین لغزش و رانش در دامنه های خاکبرداری شده و یا خاکریزی شده گردند. روش های مختلفی جهت پایدارسازی شیب وجود دارد که با توجه به شرایط منطقه و نیازها یکی از آنها جهت پایدار سازی شیب مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعات به بررسی روش های مختلف پایدارسازی شیب در جاده آبعلی از لحاظ هزینه اجرایی و زمان اجرا، پرداخته شده است. با توجه به مطالعات میدانی انجام پذیرفته در این جاده محل های خطرناک شناسایی گردیده و طولی در حدود 1 کیلومتر از جاده که در واقع با توجه به آمار حوادث جاده، خطرناکترین بخش جاده می باشد. جهت انجام مطالعات انتخاب گردیده است. روش های مورد بررسی در این مطالعه موردی عبارت از؛ دیوار حائل بتنی مسلح، نیلینگ، استفاده از گابیون و استفاده از ژئوسل می باشد. همچنین در این مطالعات استفاده از روش پوشش گیاهی نیز مورد بررسی قرار گرفت که با توجه به عدم امکان پذیری استفاده از این روش در شیب مورد بررسی، مدل این روش در نرم افزار MSP تهیه نگردید. نتایج مطالعات نشان داد که در بین روش های مورد مطالعه، نیلینگ به عنوان بهترین گزینه و دیوار بتنی مسلح به عنوان پر هزینه ترین و زمان برترین گزینه جهت پایدار سازی شیب، می باشد.