تعیین عوامل موثر بر بقای پنج ساله کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد بر اساس مدل بقای درختی در حضور مخاطرات رقیب

لوسمی شایع ترین سرطان اطفال در جهان می باشد. عود این بیماری منجر به کاهش میزان بقای بیمار می شود. سادگی تفسیر نتایج مدل های درختی برای پزشکان و پیراپزشکان، موجب توسعه این مدل ها در این حوزه ها شده است. هدف این مطالعه تعیین بقای پنج ساله و عوامل موثر بر آن در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد(Acute lymphoblastic leukemia ) در حضور مخاطره های رقیب(Competing risks) با استفاده از مدل بقای درختی(survival tree) می باشد. اطلاعات مربوط به 255 کودک زیر 15 سال مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شیخ مشهد(93-1385) بررسی و بقای بیماران تا پایان اسفند 93 پیگیری شد. متغیر های مورد بررسی شامل جنس، سن، دوره ی درمانی، تعداد گلبول های سفید، هموگلوبین، تعداد پلاکت، میزان LDH، درگیری CNS، توده مدیاستن، علائم روماتولوژیک و... بود.عود بیماری، پیشامد مورد نظر و مرگ بدون عود، پیشامد رقیب در نظر گرفته شد. بقای بیماران از زمان تشخیص تا زمان وقوع پیشامد(یا سانسور شدن) بر حسب ماه محاسبه شد. برازش مدل، مبتنی بر ماکزیمم همگنی درون-گره ای، بر اساس تابع افراز مجموع توان دوم تغییرات باقیمانده های مارتینگل پیشامد-خاص (Event-Specific Martingale Residual) است. میانگین زمان بقا در حالت عود بیماری 51/55، در حالت مرگ بدون عود 53/47 و در حضور هر دو پیشامد 20/44 ماه می باشد که بیان کننده کاهش میانگین بقا در حضور مخاطره رقیب می باشد. تعداد گلبول های سفید و شمارش پلاکت به عنوان مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر میزان بقا تا عود شناسایی شد. سه زیرگروه در معرض خطر برای بقای بیماران شناسایی و بیماران با تعداد گلبول های سفید حداقل 50000، دارای کمترین میانگین زمان بقا بودند. با توجه به عوامل شناسایی شده ی موثر بر بقای بیماران و جایگاه آن ها در مدل، می توان از آن ها در تصمیمات بالینی و پیشنهاد پروتکل های درمانی مناسب استفاده کرد. از قابلیت های مدل شناسایی زیرگروه هایی با میانگین بقای همسان می باشد.