بررسی ارتباط سن بیولوژیکی استخراج شده از مراحل تکامل دندان ها و مهره های گردنی در بیماران 9 تا 14 ساله ی مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان وکلینیک های ویژه ی دانشگاه

مطلوب ترین نتایج درمان ارتودنسی جهت اصلاح رشد، زمانی حاصل می شود که درمان در مرحله ی رشدی مطلوب آغاز شود. در این صورت، کم ترین عوارض بالقوه و ثبات درمان را به دنبال خواهد داشت. بسیاری از محققین نشان داده اند، سن تقویمی برای ارزیابی تکامل اسکلتی، قابل اعتماد نمی باشد. استفاده از یک شاخص قابل اعتماد برای شناسایی مراحل مختلف بلوغ اسکلتی، از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین مراحل کلسیفیکاسیون دندان ها و بلوغ مهره های گردنی در کودکان 9 تا 14 ساله بود. در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی، از رادیوگرافی پانورامیک و لترال سفالومتری 200 بیمار 9 تا 14 سال مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان استفاده شد. در این مطالعه برای تعیین کلسیفیکاسیون دندان های کانین، پرمولر اول، پرمولر دوم و مولر دوم از روش دمیرجان و همکاران مورد بررسی قرار گرفت. برای ارزیابی مراحل مختلف بلوغ اسکلتی، از روش بررسی بلوغ مهره های گردنی استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 23 و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد (α = 0/05). نتایج مطالعه نشان داد، در دختران بین کلسیفیکاسیون دندان کانین، پرمولر اول و دوم، مولر دوم دو سمت چپ و راست با مراحل مختلف بلوغ مهره های گردنی، رابطه ی معنی داری وجود داشت (ضریب همبستگی اسپیرمن برای دندان کانین 0/5 :r، پرمولر اول 0/5 :r، پرمولر دوم 0/6 :r و مولر دوم 0/6 :r) (p value < 0/001).
ولی در پسران، فقط در دندان مولر دوم چپ 0/3 :r و دندان مولر دوم راست 26/0 :r و دندان کانین سمت چپ 3/0 :r رابطه معنی دار بود (p value < 0/001). ارتباط بین کلسیفیکاسیون دندان ها و بلوغ مهره های گردنی در دختران، معنی دار بود و در پسران در دندان مولر دوم و کانین چپ، معنی دار بود.