تدوین مدل ثبات رابطه زناشویی براساس ویژگی های شخصیتی و استرس ادراک شده با میانجیگری سبک های حل مساله

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ثبات رابطه زناشویی براساس ویژگی های شخصیتی و استرس ادراک شده با میانجیگری سبک های حل مساله در زنان متاهل انجام شد. بدین منظور با استفاده از روش لوهلین (2004) تعداد 500 زن متاهل به روش نمونه گیری در دسترس از شهر تهران انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از مقیاس استرس ادراک شده (کوهن، کامارک و مرمل استین، 1983)، شاخص بی ثباتی رابطه زناشویی (ادواردز، جانسون و بوث،1987)، فرم کوتاه مقیاس پنج عاملی شخصیت نئو (کاستا و مک کری، 1985)، پرسشنامه سبک های حل مساله (کسیدی و لانگ، 1996) استفاده گردید. روش پژوهش از نوع معادلات ساختاری به طور خاص؛ معادلات رگرسیونی بود. یافته ها نشان داد که ویژگی های شخصیتی و استرس ادراک شده با میانجیگری سبک های حل مساله بر ثبات رابطه زناشویی اثری غیرمستقیم دارد. شاخصهای برازش نشان داد که مدل پیشنهادی در این پژوهش با داده های جمع آوری شده از زنان متاهل برازش مناسب و ارتباط نزدیکی با فرضهای نظری دارد.