تحلیل و اولویت بندی شاخص های استراتژی توسعه شهری در محلات منطقه هشت شهر شیراز

رویکرد استراتژی توسعه شهری به مثابه برنامه ای استراتژیک و در پاسخ به ناکارآمدی مدیریتی و کاهش کیفیت زندگی شهرها از سال 1999 با هدف کاهش فقر، توسعه پایدار و ارتقای مشارکت و ایجاد حکمروایی خوب شهری مطرح شد. در این میان یکی از محورهای استراتژی توسعه شهری، رویکرد محله محوری و توجه به محلات شهری بوده است. از این رو، پژوهش حاضر به اولویت بندی محلات (درب شازده، بازار مرغ، سنگ سیاه و سردزک) منطقه هشت شهر شیراز براساس اصول چهارگانه استراتژی توسعه شهری (حکمروایی خوب شهری، بانکی بودن، زیست پذیری و رقابتی بودن) پرداخته است. داده های مورد نیاز پژوهش از راه مطالعات کتابخانه ای و تکمیل پرسش نامه گردآوری شده است. جامعه آماری پژوهش پیش رو را شهروندان چهار محله از محلات منطقه هشت شهر شیراز (24871 = N) تشکیل داده است که با استفاده از فرمول کوکران 318 نفر انتخاب و پرسش نامه متناسب با جمعیت هر محله به صورت تصادفی ساده در سطح محلات توزیع و تکمیل شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس.پی.اس.اس و آزمون آماری تی تک نمونه ای و برای سطح بندی محلات از مدل رال اسپیای بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از آزمون تی تک نمونه ای بیانگر آن است که میانگین های کلی شاخص های استراتژی توسعه شهری در سطح محلات مزبور در سطح نامطلوبی به سر می برد؛ همچنین یافته های مدل یادشده نشان دهنده آن است که از مجموع محلات مورد مطالعه، محلات سردزک و درب شازده، به ترتیب با کسب رتبه اول و دوم و با امتیاز نهایی 5109/0 و 4634/0 در سطح تا حدی برخوردار و محلات بازار مرغ و سنگ سیاه به ترتیب با امتیاز نهایی 1638/0 و 0052/0 در سطح بسیار محروم قرار دارند.