اثربخشی آموزش شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی، شادکامی و خودکارآمدی اجتماعی بیماران سرطانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی، شادکامی و خودکارآمدی اجتماعی بیماران سرطانی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به سرطان شهر تهران که به بیمارستان امام خمینی مراجعه می کردند که 30 بیمار به شیوه دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل فرم کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد، مقیاس خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز (2000) و روش مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی کابات- زین (2002) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از افزایش معنی دار کیفیت زندگی، شادکامی و خودکارآمدی اجتماعی در پس آزمون (01/0>p) در بیماران بود. با توجه به نتایج پژوهش، برگزاری کارگاه های آموزشی جهت کمک به ارتقای کیفیت زندگی، شادکامی و خودکارآمدی اجتماعی در بیماران مبتلا به سرطان در شهر تهران و سایر شهرهای ایران توصیه می شود.