تاثیر مصرف مکمل کافئین بر عملکرد بی هوازی و شاخص خستگی در زمان های صبح و عصر

مصرف مکمل های ورزشی و نیز بررسی تاثیر اوقات روز بر بهبود عملکرد ورزشی از موضوعات مهم قابل توجه در گذشته و حال بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مصرف مکمل کافئین بر عملکرد بی هوازی و شاخص خستگی در زمان های صبح و عصر در هنرجویان پسر رشته تربیت بدنی هنرستان-های علوم ورزشی بوده است. توان بی هوازی آزمودنی ها (12n=) در آزمون رست به روش نمونه گیری در دسترس، یک سو کور، متقاطع و به شکل تصادفی تحت سه شرایط مصرف کافئین mg/kg 6 ، مصرف دارونما mg/kg 6 دکستروز و حالت پایه در دو نوبت صبح و عصر مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد که در متغیرهای مورد اندازه گیری اثر زمان (صبح و عصر) معنی دار بود (05/0P<)، درحالیکه اثر شرایط (کافئین، دارونما و حالت پایه) معنی دار نبود (05/0P>). تعامل زمان و شرایط تنها در حداقل توان و شاخص خستگی معنی دار بود (05/0P<). نتایج نشان داد که کافئین تاثیر معنی داری بر عملکرد بی هوازی آزمودنی ها ندارد و در هر سه شرایط عملکرد بی هوازی افراد در حالت صبح بهتر از عصر بود و تنها استثناء شاخص خستگی افراد می باشد که بین صبح وعصر تفاوتی مشاهده نشد.