بررسی سند عادی در مالکیت در حقوق ایران با تاکید بر پذیرش از سوی شهرداری

هدف پژوهش حاضر بررسی سند عادی در مالکیت در حقوق ایران با تاکید بر پذیرش از سوی شهرداری می باشد. دادگاه ها قولنامه را به عنوان یک سند عادی انتقال مالکیت میان خریدار و فروشنده به رسمیت می شناسند و در بیشتر موارد، خریدوفروش ملک را با قولنامه قابل تحقق می دانند و به این ترتیب، به خریدار حق اقامه دعوا به ظرفیت فروشنده را می دهند. با این نظر، هم مقررات قانون ثبت رعایت شده و هم حق خریدار تضییع نمی شود، زیرا ازیک طرف، بر اساس قانون ثبت تا زمانی که سند رسمی تنظیم نشده، ازنظر دولت و محاکم خریدار مالک رسمی ملک نشده است ولی از سوی دیگر، به موجب قولنامه او مالک عادی ملک بوده و حق دارد برای احقاق حق خود به دادگاه رجوع کند و مطابق ماده 22 قانون ثبت اسناد و املاک، ملک هنگامی که در دفتر املاک به اسم ثبت نشده باشد فاقد اعتبار است و شهرداری نیز از موضوع حمایت می کند و این موضوع تا حدودی با قوانین حقوقی تفاوت دارد.