تعیین دز رسیده به جنین در اسکن Ventilation/Perfusion ریه با استفاده از شبیه سازی مونت کارلو

آمبولی ریوی (Pulmonary embolism یا PE) یک انسداد در یکی از رگ های ریه است و اسکن V/Q (Ventilation/Perfusion scan) به عنوان یکی از روش های تشخیصی آن در زنان باردار است که بررسی دز رسیده به جنین و مقایسه ی آن با مقادیر توصیه شده، اهمیت فراوانی دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین دز رسیده به جنین در اسکن V/Q با استفاده از شبیه سازی مونت کارلو بود. در این روش، از یک فانتوم زن باردار بزرگسال و تمام اندام های جابه جا شده ی بدن او برای انجام شبیه سازی استفاده شد. اعضای چشمه برای هر یک از رادیوداروهای مورد استفاده در دو اسکن تهویه و پرفیوژن ریه شامل ریه و مثانه برای رادیوداروهای (Xenon)133Xe، (Krypton) 81mKr و آئروسل 99mTc-DTPA (Technetium diethylene-triamine-pentaacetate aerosol) برای اسکن تهویه ی ریوی و نیز ریه، مثانه و کبد برای رادیوداروی 99mTc-MAA (Technetium Macroaggregated Albumin) برای اسکن پرفیوژن ریه بودند. برای 99mTc-MAA در دز تجویزی 200 مگا بکرل، مقدار دز رسیده به جنین 01/1 میلی گری و بیشینه ی دز 97/1 میلی گری بود که هر دو بیشتر از حد مجاز (1 میلی گری) توصیه شده توسط International Commission on Radiological Protection (ICRP) بودند. برای 99mTc-DTPA مقدار دز و بیشینه دز رسیده به جنین زیر 1 میلی گری بود و برای 133Xe و 81mKr مقدار دز رسیده به جنین ناچیز بود. با توجه به بالاتر بودن مقدار دز رسیده به جنین برای رادیوداروی 99mTc-MAA، باید به زن باردار در صورت لزوم اسکن، آگاهی لازم داده شود.