تاثیر اسانس و انواع عصاره های باریجه(Ferula gummosa) برتریکوموناس واژینالیس در شرایط آزمایشگاهی

عفونت ناشی از تریکوموناس واژینالیس یکی از عفونت های جنسی شایع در جهان بوده که گزارش موارد مقاوم به درمان آن در حال افزایش است. هدف از این تحقیق، مطالعه تاثیر باریجه بر تریکوموناس واژینالیس و شناسایی ترکیبات موجود در اسانس آن بود.    اسانس و عصاره های هگزانی، اتیل استاتی و متانولی ریشه باریجه تهیه و آزمایش تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی یا (Minimum Inhibitory Concentration) MIC و درصد مهارکنندگی رشد یا(Growth inhibitory percent) GI%  بر روی دو ایزوله تریکوموناس واژینالیس کشت شده در محیط دیاموند در شرایط آزمایشگاهی و در مقایسه با مترونیدازول، انجام گرفت. هم چنین با استفاده از کروماتوگرافی گازی کوپل شده با طیف سنج جرمی(GC-MS) ترکیبات اسانس گیاه شناسایی شد.  بعد از 24 ساعت میزانMIC  برای عصاره های هگزانی، اتیل استاتی و متاتولی µg/ml 125 و برای اسانس µg/ml 500 به دست آمد هم چنین میزان GI% برای انواع عصاره 50 درصد(در غلظت µg/ml 5/62) و برای اسانس 70 درصد(در غلظت µg/ml 250) تعیین گردید. میزان MIC مترونیدازول نیز برای یک ایزوله تریکوموناس واژینالیس µg/ml 5/12 و برای ایزوله دیگر µg/ml 2/6 به دست آمد. هم چنین تجزیه اسانس باریجه نشان داد بتا-پینن(7/28 درصد)، آلفا-پینن(7/10 درصد) و بتا-ایودسمول(5/6 درصد) از ترکیبات اصلی آن هستند.      نتایج این تحقیق نشان داد که ترکیبات موجود در اسانس و عصاره های باریجه دارای پتانسیل ضدتریکومونایی قابل توجه ای می باشند. بنا بر این ضروری است با جداسازی این ترکیبات و انجام تحقیقاتی تکمیلی در زمینه تاثیر آن ها بر انگل در شرایط برون تنی و درون تنی اطلاعات جامع تری به دست آید.