بررسی انحلال فسفات، تحمل دمایی و زنده مانی باکتری های حل کننده فسفات در کود میکروبی فسفاته

باکتری هایی با توان انحلال فسفات بالا و مقاوم به دماهای بالا کاندید مناسبی برای استفاده در کودهای میکروبی فسفاته گرانوله می باشند. بر این اساس، در این تحقیق کارایی انحلال فسفات، تحمل دمایی و ماندگاری هفت باکتری (Pantoea agglomerans P5، Pseudomonas fluorescens Tabriz، P. putida Tabriz، Pseudomonas sp. C16-2O، Enterobacter sp. S16-3، Bacillus megaterium JK6 و B. firmus) پس از تامین جمعیت میکروبی اولیه مناسب بر بستر پایه خاک فسفات (g45) +  گوگرد (g15) + باگاس (g30) مورد ارزیابی قرار گرفت. کود میکروبی تهیه شده به دو قسمت تقسیم شد و تعداد میکروب های زنده در آن بعد از گذشت سه و شش ماه به روش شمارش کلنی در پلیت به دست آمد. نیمی از کود در دمای معمولی و نیم دیگر پس از اعمال تیمار دمایی 55 درجه سلسیوس نگهداری شد و سپس میکروب های زنده آن شمارش شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین منابع مختلف فسفر از نظر انحلال فسفات وجود داشت و انحلال دو برابری توسط باکتری ها از منابع تری کلسیم فسفات نسبت به سنگ فسفات به دست آمد. بیشترین و کمترین انحلال فسفات به ترتیب در باکتری P. agglomerans P5 (mg/l 562) و در گونه B. firmus (mg/l 395) از منبع تری کلسیم فسفات بدست آمد. هیچ کدام از باکتری های مورد استفاده در فرمولاسیون کود میکروبی فسفاته تحمل دمای 55 سلسیوس را نداشتند اما کودهای میکروبی فسفاته ذخیره شده در دمای معمولی بعد از گذشت سه و شش ماه پس از تولید، به طور میانگین جمعیتی برابر با CFU/g 105× 3/4 و 104×4/0 داشتند.