پیش بینی اثرات تغییرات اقلیمی بر توزیع جنگل های مانگرو در ایران با استفاده از مدل حداکثر آنتروپی

مدل سازی توزیع مکانی جوامع گیاهی برای پیش بینی زیستگاه های بالقوه و به منظور حفاظت از گونه ها صورت گرفته و موجب شناخت عوامل موثر بر  توزیع آن ها خواهد شد. هدف از این پژوهش مطالعه تاثیر تغییرات اقلیمی در تعیین رویشگاه های بالقوه جنگل های مانگرو  ایران و مدل سازی توزیع گونه ای آن است. در این مطالعه نقاط حضور گونه حرا به عنوان گونه غالب ثبت و مدل سازی توزیع گونه ای با روش حداکثر آنتروپی در نرم افزار MaxEnt انجام شد. نتایج نشان داد مناسب ترین مناطق برای  توزیع آن در شرایط اقلیم کنونی، سواحل دریای عمان و مناطق شرقی خلیج فارس حدفاصل خلیج گواتر تا سواحل شمالی جزیره قشم و خلیج نایبند در جنوب استان بوشهر هستند. در سال 2050 برحسب سناریوی RCP2/6 مطلوبیت زیستگاهی در سواحل شرقی خلیج فارس و برحسب سناریوی RCP8/5 مطلوبیت زیستگاهی در سواحل شرقی دریای عمان افزایش خواهد یافت. در سناریوهای فعلی و آینده، سواحل شمال استان بوشهر و استان خوزستان فاقد مطلوبیت زیستگاهی است. نتایج این پژوهش برای برنامه ریزی حفاظت و توسعه دست کاشت این جنگل ها کاربرد خواهد داشت.