نقش عشایر بختیاری در ایجاد بازدارندگی دشمن بر اساسی پدافند غیرعامل

هدف این نگارش، بررسی نقش عشایر بختیاری در بازدارندگی دشمن در منطقه چهارمحال و بختیاری از دیدگاه پدافند غیرعامل است. براین اساس، پرسش اصلی این است که نقش عشایر بختیاری در ایجاد بازدارندگی دشمن و تامین امنیت جغرافیایی استان چهارمحال و بختیاری در برابر تهدیدها و تهاجم های دشمن چیست؟ برای پاسخ به این پرسش ، فرضیه «عشایر بختیاری به لحاظ برخورداری از ویژگی های خاص قومی- قبیله ای، فرهنگی، مذهبی، وابستگی سرزمینی و آشنایی کامل با نقاط راهبردی استان، در ایجاد بازدارندگی دشمن و تامین امنیت جغرافیایی استان نقش دارند.» مطرح شد و برای اثبات یا رد آن، علاوه بر استفاده از منابع کتابخانه ای، پرسش نامه ای شامل 40 سوال طراحی و اجرا شد؛ برای تحلیل پاسخ های به دست آمده نیز از آزمون T با سطح اطمینان 95 درصد استفاده شد. نتیجه به دست آمده از اطلاعات کتابخانه ای و تجزیه وتحلیل پرسش نامه ها بیان گر این بود که عشایر بختیاری به دلیل یکپارچگی در پیروی از مکتب تشیع و ولایت پذیری، تعلق سرزمینی، آشنایی و حضور در نقاط سخت و صعب العبور استان، سلحشوری، پای بندی به رسوم قبیله ای، حرف شنوی از بزرگان و ریش سفیدان خود و پیروی از دولت مرکزی، نقش مثبت و سازنده ای در بازدارندگی دشمن در تعرض به منطقه و استان دارند و از این رو سرمایه انسانی ارزشمندی برای تامین امنیت منطقه قلمداد می شوند.