اثرات تنش شوری روی نرخ تبادلات گازی و پتانسیل آبی برگ دو گونه ارغوان (Cercis siliquastrum L.) و اقاقیا (Robinia pseudoacacia L.)

اقاقیا و ارغوان از جمله گونه هایی هستند که در جنگل کاری ها و برنامه های توسعه فضای سبز شهری به وفور مورد استفاده قرار می گیرند. پژوهش حاضر پاسخ فیزیولوژیکی نهال های گلدانی دو گونه اقاقیا و ارغوان معمولی را تحت تاثیر تنش شوری مورد بررسی قرار می دهد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در 4 تکرار (هر تکرار 4 گلدان) صورت گرفت. برای این منظور نهال های دو گونه طی آزمایشی با محلول سدیم کلرید به مدت 90 روز در مکان مسقف در چهار سطح شوری 0، 5، 10 و 20 دسی زیمنس بر متر آبیاری شدند. نتایج نشان داد با افزایش تنش شوری، کلیه فاکتورهای فیزیولوژیکی هر دو گونه کاهش معنی داری نشان دادند. نهال های آبیاری شده هر دو گونه با سطوح بالای شوری سدیم کلرید (10 و 20 دسی زیمنس بر متر) دارای کمترین میزان فتوسنتز، هدایت روزنه ای، تعرق و پتانسیل آبی ساقه بودند. همچنین نهال های هر دو گونه پاسخ مناسب از نظر پارامترهای مورد مطالعه تا سطح 10 دسی زیمنس بر متر به شوری را نشان دادند. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود تا در پروژه های احیاء و جنگل کاری در مناطق خشک و نیمه خشک همچنین برنامه های توسعه فضای سبز شهری که شوری آب و خاک پایین تر از 10 دسی زیمنس بر متر است، جهت جنگلکاری از دو گونه ارغوان و اقاقیا استفاده شود.