تفاوت نگرش و آگاهی بیماران با خانواده ایشان در خصوص سرطان و مراحل انتهایی آن

نگرش بیماران مبتلا به سرطان و خانواده های ایشان از نظر دانستن حقیقت، به ویژه در زمان پیشرفت بیماری، متفاوت است. بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان در ایران از بیماری خود مطلع نیستند. گاهی به خواست بستگان بیمار حقایق از خود بیمار پنهان نگه داشته می شود. هدف این مطالعه بررسی تفاوت نگرش و آگاهی بیماران ایرانی و خانواده‌های ایشان در خصوص افشای حقیقت مراحل انتهایی بیماری، فرد آگاهی دهنده و زمان مناسب آن بود. این مطالعه به روش آینده‌نگر - مشاهده ای در پژوهشکده سل و بیماری های ریوی بیمارستان مسیح دانشوری انجام شد. پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و بالینی به 104 شرکت کننده داده شد (70 بیمار و 34 نفر بستگان بیمار). تمامی همراهان بیمار و حدود 82% بیماران از بیماری آگاه بودند. نگرش بیماران با خانواده‌ها در خصوص افشای حقیقت متفاوت بود. بیماران مبتلا به سرطان بیشتر از اعضای خانواده ایشان عقیده داشتند که بیمار باید درمراحل انتهایی بیماری از حقیقت مطلع گردد (5/98% در مقابل 9/5%، 0001/0=P). همچنین، تمامی بیماران تمایل داشتند اطلاعات در خصوص مراحل انتهایی بیماری را از زبان پزشک معالج خود و بلافاصله بشنوند ولی بیشتر خانواده‌ها (9/52%) موافق بودند که در صورت بدتر شدن بیماری، حقیقت باید از طریق خانواده و به تدریج به بیماران گفته شود (0001/0=P value). آنالیز لجستیک اطلاعات هر دو گروه بیماران و خانواده های ایشان نشان می دهد که تفاوتی در نگرش دو گروه با توجه به جنسیت، سن و سطح تحصیلات وجود نداشته است. مطالعه ما نشان می‌دهد که نگرش بیماران ایرانی مبتلا به سرطان با خانواده ایشان در خصوص حقیقت‌گویی متفاوت است. پزشکان با فهم این موضوع باید توجه بیشتری به مهارت‌های افشای حقیقت تشخیص سرطان داشته باشند.