پیش بینی گرایش به خودکشی بر مبنای جنسیت، وضعیت تاهل، راهبردهای مقابله ای، جهت گیری مذهبی و میزان افسردگی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش جنسیت، وضعیت تاهل، راهبردهای مقابله ای، جهت گیری مذهبی و میزان افسردگی در پیش بینی خطر خودکشی است.  پژوهش از نوع همبستگی و بر حسب نوع استفاده از نتایج، کاربردی است. نمونه مطالعه شده شامل 260 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 1391- 1390 است که به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و با پرسش نامه های راهبردهای مقابله ای کارور و شیرر (شکل کوتاه)، جهت گیری مذهبی آلپورت (شکل کوتاه)، افسردگی بک-2 و مقیاس انگاره پردازی خودکشی بک اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از روش آماری رگرسیون به شیوه ورود و به کمک نرم افزار SPSS تحلیل شدند.   ضرایب رگرسیون حاکی از آن است که جنسیت مذکر (83/0=B)، سبک مقابله ناکارآمد (91/5=B)، مشخصا راهبردهای مقابله ای انکار (04/1=B)، خود سرزنش گری (81/0=B) و نداشتن درگیری رفتاری (49/0=B) می توانند به طور مثبت و معناداری خطر خودکشی را پیش بینی کنند، این در حالی است که راهبرد مقابله ای پذیرش (48/0-=B) این خطر را به طور منفی و معناداری پیش بینی می کند. نتایج نشان می دهد متغیرهای مذکور در قوی ترین معادله پیش بین، 78 درصد واریانس خطر خودکشی را می کنند.  از آنجایی که سبک مقابله ای ناکارآمد کلیدی ترین مولفه در پیش بینی خطر خودکشی است، شایسته است روان شناسان در مواجهه با مراجعینی که در معرض خطر خودکشی قرار دارند، توجه بیشتری به آموزش شیوه های مقابله داشته باشند.