تاثیر تمرین مقاومتی با شدت بالا و متوسط بر شاخص های عملکرد ریوی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS)

مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیش ‍رونده سیستم عصبی مرکزی با علایم متفاوت و ناتوان کننده فیزیکی و روان‍شناختی می‍باشد که مشکلات عدیده‍ای را برای فرد بیمار به همراه دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی با شدت‍های مختلف بر شاخص‍های عملکرد ریوی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می‍باشد. این پژوهش یک مداخله نیمه تجربی به شیوه پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه بیماران زن دارای پرونده فعال در انجمن ام‌اس شهر اهواز تشکیل می‌دادند که بر اساس ملاک‍های ورود و خروج به مطالعه تعداد 36 زن مبتلا به روش هدفمند و در دسترس از بین زنان داوطلب واجد شرایط انتخاب شدند و به صورت کاملا تصادفی در سه گروه جای گرفتند. گروه‍های تمرینی 12 هفته، هفته‍ای 3 جلسه به تمرین پرداختند. گروه اول تمرین مقاومتی در سه ست،10-12 تکرار با شدت (60% 1RM)  وگروه دوم در چهار ست، 6-8 تکرار تمرین مقاومتی با شدت (80% 1RM)  و گروه کنترل بدون برنامه تمرینی بودند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص های تنفسی، ترکیب بدن، قدرت و استقامت عضلانی و حداکثر اکسیژن مصرفی انداز‌ه‌گیری شدند و تست اسپیرومتری گرفته شد. نتایج باکمک تحلیل واریانس با اندازه‍گیری مکرر نشان داد که پس از 12 هفته بین تاثیر دو شدت تمرین بر ,FEV1, FVC, MVV, VC FEV1/FVC، شاخص توده بدنی و محیط کمر به لگن، تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P>). و این تغییرات در گروه‍های تجربی نسبت به گروه کنترل نیز معنادار بود. توده بدون چربی در گروه‍های تمرینی افزایش معناداری را نشان داد (03/0P=). علاوه بر بهبود تعادل، خستگی و استقامت عضلانی، یافته های حاضر نشان داد تمرینات مقاومتی با شدت بالا تاثیرات مشابه با تمرینات با شدت متوسط بر شاخص های عملکرد ریوی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس داشتند. سطح معنی داری نیز (05/0P≤) در نظر گرفته شد.