بررسی رابطه ی پنج عامل بزرگ شخصیت با اشتیاق شغلی در کارکنان دانشگاه ملایر

از جمله عواملی موثر در بقای سازمان ها که همواره مد نظر مسئولان و مدیران سازمان ها می باشد، نیروی انسانی است. لذا پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت و اشتیاق شغلی در بین کارکنان دانشگاه ملایر انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه پژوهش عبارت بود از کارکنان دانشگاه ملایر در سال 1396 که 140 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با مقیاس های پنج عامل بزرگ شخصیت نئو و مقیاس اشتیاق شغلی اترخت مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS21 تجزیه و تحلیل شد. تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد بین ویژگی های شخصیتی وظیفه شناسی (71/0=r، 001/P<)، تجربه پذیری (76/0=r، 001/P<) و برون گرایی (78/0=r، 001/P<) با اشتیاق شغلی و ابعاد آن رابطه ی مثبت معنی دار و بین روان رنجورخویی و اشتیاق شغلی (72/0- =r، 001/P<) رابطه منفی وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که برون گرایی (29/0=B، 001/P<) و تجربه پذیری (27/0=B، 001/P<) با رابطه مثبت و روان رنجورخویی (40/0- =B، 001/P<) با رابطه منفی پیش بینی کننده ی اشتیاق شغلی کارکنان می باشد و این سه متغیر 70 درصد اشتیاق شغلی کارکنان را تبیین می کنند.  نتایج پژوهش در مجموع نشان می دهد که روان رنجورخویی بهترین پیش بینی کننده اشتیاق شغلی کارکنان است که می تواند به عنوان یک عامل آسیب پذیری عمل کند و هر چه این عامل در کارکنان قویتر باشد، احتمال ظهور مشکلات کاری همچون انگیزه پایین و کاهش عملکرد بیشتر است.