مفهوم گذار به دوره بزرگسالی در میان پیش بزرگسالان ایرانی: چشم انداز فرهنگی و اجتماعی

هدف پژوهش حاضر بررسی مفهوم بزرگ سالی و تاثیر متغیرهای فرهنگی و اجتماعی بر اهمیت دهی به نشانه های آن در میان نمونه ای از پیش بزرگ سالان ایرانی است. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه تهران است که از میان آن ها 301 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و پس از غربال گری برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند (دامنه سنی شرکت کنندگان 19 تا 28 سال است). شرکت کنندگان به پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی، سیاهه ابعاد پیش بزرگ سالی، پرسش نامه نشانه های بزرگ سالی و نسخه دستیابی پرسش نامه نشانه های بزرگ سالی پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون t، آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که متغیرهای جمعیت شناختی جنسیت، وضعیت تاهل، عضویت در خرده فرهنگ های قومی بر روی دیدگاه افراد از مفهوم بزرگ سالی به صورت معنی داری اثرگذار هستند (05/0 < P). درمورد اهمیت نشانه های بزرگ سالی  در فرهنگ ایرانی، یافته ها نشان داد که شرکت کنندگان به طور معنی داری بیشترین اهمیت را برای نشانه های مقیاس استقلال طلبی، وابستگی متقابل، توانایی تشکیل خانواده و  قبول هنجارها قائل بودند (01/0 < P). در حالی که نشانه های مربوط به مقیاس های گذار زیست شناختی و گذار قانونی به طور معنی داری اهمیت کمتری از متوسط برای بزرگ سال شدن از نظر دانشجویان داشتند (01/0 < P). درنهایت، دانشجویان معتقد بودند که در حال حاضر آن ها تنها نشانه های مربوط به مقیاس های قبول هنجارها، وابستگی متقابل و استقلال طلبی را دارند. دانشجویان از نظر دستیابی به این نشانه ها به صورت معنی داری خود را بالاتر از سطح متوسط ارزیابی کردند (01/0 < P). این در حالی است که آن ها مطابقت نشانه های مربوط به گذار نقش را در خود به صورت معنی داری کمتر از سطح متوسط می دانستند(01/0 < P).