نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در پیش بینی بهزیستی تحصیلی دانش آموزان بر اساس جو روانی- اجتماعی کلاس درس دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در رابطه بین جو روانی اجتماعی کلاس درس و بهزیستی تحصیلی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر خرم آباد در سال تحصیلی 95-1394 بود.

روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 95-1394 به تعداد 8700 نفر در شهر خرم آباد بود که تعداد 385 نفر از آنان به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی و بر اساس فرمول کوکران به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گرداوری داده ها شامل پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (2002)، جو روانی اجتماعی کلاس درس فرایزر و همکاران (1995) و بهزیستی تحصیلی تومینن سوینی و همکاران (2012) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آلفای کرونباخ، مدل معادلات ساختاری، تحلیل عامل تاییدی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار Amos مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. ارزیابی مدل پژوهش با استفاده از شاخص های برازش مدل معادلات ساختاری صورت گرفت.

نتایج نشان داد که جو روانی اجتماعی کلاس درس تاثیر مثبت و معناداری بر اشتیاق تحصیلی و بهزیستی تحصیلی دارد، همچنین اشتیاق تحصیلی نیز تاثیر مثبت و معناداری بر بهزیستی تحصیلی دارد، اما اشتیاق تحصیلی بین جو روانی- اجتماعی کلاس درس و بهزیستی تحصیلی میانجی گری نمی کند و فرضیه مربوطه تایید نگردید (05/0<P، 9/0<GFI، 9/0RMSEA).

بنابراین جو روانی- اجتماعی کلاس نقش مهمی در پیش بینی اشتیاق تحصیلی و بهزیستی تحصیلی دارد و اشتیاق تحصیلی نمی تواند نقش میانجی را بین جو روانی- اجتماعی کلاس درس را ایفا کند.