اتخاذ رویکرد واقع گرایی انتقادی برای تصویرپردازی از آینده، بر اساس مختصات حکومت عدل مهدوی

«آینده پژوهی»، به عنوان علم مطالعه آینده، به شناخت آینده های «ممکن»، «محتمل» و «مطلوب» جامعه می پردازد. «تصویرپردازی» را نیز می توان هنر شکل دادن به آینده تلقی کرد؛ پردازش تصویری که آینده را به سوی وضع مطلوب، بر اساس دغدغه های آرمان شهر موعود هویت یافته میان امت، با به ترسیم آرمان های گذشته، حال و آینده سوق می دهد. این بحث در اسلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است. براساس باورهای شیعه، آینده سازی در ظهور امام منتظر، پاسخی روشن و جامع به پرسش های فطری و بنیادین بشر در خصوص زندگی مطلوب و آرمانی آینده است.  در این سمت و سو تصویرپردازی را می توان تلاشی خلاقانه دانست برای تجسم و ساخت هدفمند با تکیه بر واقعیات بیرونی و ارزش های موجود در تمدن جامعه که هدف اصلی آن، ساخت وضعیتی مطلوب، برای ایجاد عزم ملی و امید حرکت به سوی شهر «عدل مهدوی» در پرتو سنت «عدل محمدی» و «حکومت» عدل علوی انست. پژوهش حاضر، با استفاده از نظریه «واقع گرایی انتقادی»، درقالب گام های تصویرپردازی به بررسی آیات و روایات، متبوع پرداخته و سپس به طراحی تصویر آینده مختصات حکومت عدل مهدوی4 در سه حوزه اداری- مدیریتی، سیاسی-اقتصادی و فرهنگی -اجتماعی می پردازد.