شناسایی مولفه های مدیریت زمان در فرایند آموزش ضمن خدمت کارکنان (پژوهش کیفی: مطالعه موردی ارتش جمهوری اسلامی ایران)

مان و منابع در هر سازمان محدود است. انتظار داشتن آمادگی رزمی جهت پاسخگویی به هر گونه تهدید، کمترین توقع از کارکنان آموزش دیده ارتش است. برآورده نمودن چنین انتظاری مستلزم داشتن آموزشی است که نسبت به زمان فعلی، فاصله کمتری داشته و به هنگام باشد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه های مدیریت زمان در فرایند آموزش ضمن خدمت کارکنان ارتش انجام گرفته است. این پژوهش کیفی از نظر نوع استفاده کاربردی به روش تحلیل متن می باشد. فرآیند گردآوری داده ها، مشتمل بر 24 مصاحبه نیمه ساختاریافته از متخصصین حوزه آموزش ضمن خدمت کارکنان ارتش که مطلع، صاحب نظر و مسلط به موضوع پژوهش بودند، انجام شد. نمونه گیری گلوله برفی تا اشباع داده ها ادامه یافت. تحلیل داده ها به طور هم زمان با جمع آوری داده ها و به روش آنالیز محتوای کیفی با بکارگیری نرم افزار اطلس تی آی انجام شد. تحلیل داده ها با کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) منجر به استخراج 473 کد گردید این کدها به سه مقوله اصلی (عوامل فردی، عوامل محیطی و عوامل سازمانی) و 21 مقوله فرعی دسته بندی شدند. مقوله کلی اول عوامل محیطی مدیریت زمان و دارای 6 مقوله فرعی است مقوله کلی دوم عوامل فردی مدیریت زمان و دارای 7 مقوله فرعی است. مقوله کلی سوم عوامل سازمانی مدیریت زمان و دارای 8 مقوله فرعی است. در نهایت مولفه های مدیریت زمان در فرآیند آموزش ضمن خدمت کارکنان ارتش از دید مصاحبه شوندگان و پژوهشگران و نویسندگان کتب مدیریت زمان به تصویر کشیده شده، محورهای اصلی و فرعی مقولات و ارتباط بین آنها از طریق تبیین آنها، احصاء گردید.