تاثیر آموزش مبتنی بر مغز در میزان یادگیری و آمادگی زبانی نوآموزان دوره پیش دبستانی

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر مغز بر میزان یادگیری و آمادگی زبانی نوآموزان پیش دبستانی بوده است. این پژوهش به روش شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری شامل همه نوآموزان دوره پیش دبستانی شهر تبریز است. آزمودنی های 40 نوآموز بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (دو کلاس 20 نفره) قرار گرفتند. به مربی گروه آزمایش طی 9 جلسه و به اولیای نوآموزان طی دو جلسه آموزش مبتنی بر مغز آموزش داده شد. محیط یادگیری بر اساس مولفه های تاثیرگذار بر مغز (نور، تغذیه، اکسیژن، رنگ، موسیقی و آب) تغییر یافت. سپس در گروه آزمایش، آموزش ها با توجه به اصول برنامه درسی مبتنی بر مغز به مدت 4 ماه ارائه شد. برای هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمونی با توجه به محتوای فعالیت های در نظر گرفته شده در دوره پیش دبستانی اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس و تی (t) تحلیل شد. یافته ها حاکی از آن بود که آموزش مبتنی بر مغز بر افزایش میزان یادگیری و پایداری یادگیری و نیز آمادگی زبانی آنان تاثیر معنی دار دارد.