آثار پیش درمان تمرین استقامتی تداومی و تناوبی بر بیان ژن استئوپونتین میوکارد در رت های نر ویستار متعاقب القاء آنفارکتوس قلبی

فعالیت بدنی و ورزش به عنوان یک درمان و پیشگیری کننده ی غیردارویی برای بیماری های غیرواگیر عمل می کند. بدین منظور یکی از ابزارهای پرکاربرد تمرینات استقامتی هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی آثار پیش درمان یک دوره تمرین استقامتی تداومی و تناوبی بر میزان بیان ژن استئوپونتین بافت قلب رت های نر ویستار آنفارکتوس شده صورت گرفت.

در پژوهش حاضر در نهایت 32 سر رت تحت شرایط استاندارد نگهداری و به چهار گروه (گروه شاهد سالم، گروه شاهد ایسکمی، گروه تمرین تداومی و گروه تمرین تناوبی) تقسیم شدند. گروه شاهد سالم بدون القای آنفارکتوس و گروه شاهد ایسکمی پس از هشت هفته به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. گروه های تمرینی نیز به مدت هشت هفته به تمرینات استقامتی بر روی تردمیل پرداختند و پس از 48 ساعت استراحت به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. یک هفته پس از القا و اطمینان از ایجاد ایسکمی، قلب رت ها جدا و جهت  اندازه گیری بیان ژن OPN قلبی از روش qRT-PCR استفاده گردید.

یافته های پژوهش حاضر نشان داد بیان ژن OPN در بافت قلب رت های نر ویستار پس از القای آنفارکتوس قلبی نسبت به گروه شاهد سالم افزایش معناداری پیدا کرد (p<0/05). همچنین بیان نسبی ژن مذکور در گروه شاهد ایسکمی به طور معناداری بالاتر از هر دو گروه های تمرینی بود (p<0/05). در مقایسه دو نوع تمرین، میزان نسبی بیان ژن OPN در گروه تداومی کمتر بود (p<0/05).

 ابتلا به آنفارکتوس باعث افزایش فاکتورهای خطرزای قلبی عروقی و فیبروز قلب می گردد. تمرینات استقامتی به ویژه تمرین تداومی منظم می تواند افزایش این فاکتورها را تعدیل کند.