تاثیر روش های مختلف مدیریتی بر عملکرد، اجزا عملکرد و کارایی مصرف آب گوجه فرنگی در کشت هیدروپونیک

کم آبیاری از مدیریت های به کار رفته برای کسب محصول با درآمد و سود بیشینه در سال های اخیر به دلیل تشدید بحران آب مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش اثر روش های آبیاری تنظیم شده (RDI) وخشکی موضعی ریشه (PRD) بر گوجه فرنگی در شرایط کشت هیدروپونیک بررسی گردید. تیمارهای آزمایش شامل تیمارهای آبیاری RDI در دو سطح 85 و 70 درصد نیاز آبی گیاه، آبیاری PRD در دو سطح 85 و 70 درصد نیاز آبی گیاه که به صورت متناوب آبیاری را انجام می دادند و شاهد در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که شیوه ها و سطوح مختلف کم آبیاری بر وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک ساقه، وزن خشک بوته، وزن میوه و کارایی مصرف آب محصول و بخش هوایی تاثیر معنی دار دارد ولی بر وزن تر و خشک و میزان آب برگ، سطح برگ، شاخص سطح برگ، سطح برگ ویژه، نسبت سطح برگ، وزن بیوماس و شاخص برداشت تاثیر معنی داری نداشته است. بیشترین وزن میوه در بوته و کارایی مصرف آب در تیمار PRD85 به میزان به ترتیب 2572/5 گرم و 16/07 کیلوگرم بر متر مکعب و کمترین آن در تیمار PRD70 به میزان به ترتیب 1189/5 گرم و 9/02 کیلوگرم بر مترمکعب بدست آمد. همچنین کم آبیاری به صورت خشکی موضعی ریشه با سطح 85% نیاز آبی گیاه به عنوان بهترین روش برای کشت هیدروپونیک گوجه فرنگی انتخاب شد.