کارایی روش آبیاری قطره ای در مزارع گوجه فرنگی در شرایط شور بودن منابع آب

در دهه های اخیر استفاده از آب های شور در تولید کشاورزی به دلیل کاهش منابع آب شیرین رشد چشمگیری داشته است. ولی استفاده بی خطر از آب شور مستلزم مدیریت صحیح آبیاری است. این پژوهش به منظور بررسی اثر شوری آب بر عملکرد، کارایی مصرف آب و کیفیت میوه گوجه‎فرنگی تحت روش آبیاری قطره‎ای نواری طی یک فصل زراعی (90-1389) در استان بوشهر با شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک اجرا شد. آزمایش به صورت کرت‎های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار سطح شوری آب آبیاری (شامل 1/1، 5/3، 5/5 و 5/7 دسی زیمنس بر متر) و سه سطح دور آبیاری (شامل 2، 4 و 7 روز) با سه تکرار انجام شد. طبق نتایج، با افزایش دور آبیاری از 2 روز به 7 روز مقادیر میانگین‎ عملکرد محصول(Y)، کارایی مصرف آب آبیاری (IWUE) و وزن میوه (FW) به ترتیب 20، 19 و 26 درصد کاهش داشتند. همچنین، با افزایش شوری آب آبیاری از dS.m-1 1/1 به dS.m-1 5/7 این مقادیر به ترتیب 33، 39 و 32 درصد کاهش داشتند. بطور کلی، تحت شرایط آب و هوایی و ویژگی های خاکی محل آزمایش کاهش عملکرد محصول در اثر شوری آب به مراتب کمتر از مقادیر گزارش شده در نشریه 29 فائو (آیرز و وستکات، 1985) بود. همچنین با افزایش دور آبیاری و شوری آب آبیاری کیفیت میوه به لحاظ میزان مواد جامد محلول (TSS) افزایش داشت.