اثر دگرآسیبی غلظت های عصاره آبی برگ و بنه زعفران (Crocus sativus L) در کنترل دو گونه هرز چاودار (secale cereale L.) و یولاف وحشی (Avena ludoviciana L.)

امروزه بدنبال پیامدهای حاصل از مصرف علف کشها و کاهش تدریجی محصولات زراعی، روش های بیولوژیکی قابل قبولی در رابطه با کنترل علف هرز شناسایی شده است. در این زمینه آللوپاتی می تواند پتانسیل ارزشمندی برای کنترل بیولوژیکی علف هرز نشان دهد. لذا به منظور تعیین اثرات آللوپاتیک عصاره آبی برگ و بنه زعفران روی خصوصیات جوانه زنی چاودار و یولاف، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در سال 1394 انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، وزن تر ریشه چه، و وزن خشک ریشه چه بودند. تیمارهای آزمایش شامل نوع اندام زعفران در دو سطح (برگ و بنه) و غلظت عصاره آبی در 5 سطح (0، 5/0، 1، 5/1، 2 درصد وزنی- حجمی) بودند. نتایج نشان داد اندام و غلظت عصاره آبی زعفران تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد مطالعه در دو گیاه چاودار و یولاف داشت. کمترین درصد جوانه زنی چاودار و یولاف به ترتیب با 6/74 و 6/66 درصد کاهش نسبت به شاهد از تیمار غلظت 2 درصد عصاره آبی برگ و بنه بدست آمد. همچنین سرعت جوانه زنی یولاف در غلظت 2 درصد نسبت به شاهد 50 درصد کاهش داشت اما سرعت جوانه زنی چاودار تحت تاثیر غلظت های متفاوت عصاره برگ و بنه قرار نگرفت. نتایج مقایسات گروهی بین عصاره برگ و بنه زعفران بیانگر آن بود که بیشترین اثر بازدارندگی صفات مورد بررسی در چاودار و یولاف مربوط به عصاره برگ زعفران میباشد.