بررسی محاسباتی حساسیت نانواکسیدگرافن به یون های نیترات و حذف آن در محیط آبی

جداسازی یون نیترات به دلیل انحلال پذیری بالا، به روش های مرسوم در تصفیه آب مشکل و پرهزینه است. هدف این مطالعه، بررسی محاسباتی کارایی نانوسطح اکسیدگرافن NGO در حذف و کاهش یون نیترات از محیط آبی می باشد. نانواکسیدگرافن دارای گروه عاملی های پیوند دوگانه SP2، کربوکسی، هیدروکسی و پروکسی است. پارامترهای ترمودینامیکی و الکتریکی نزدیک شدن یون نیترات به موقعیت های مختلف نانوسطح با استفاده از روش محاسباتی B3LYP/6-31 G بررسی گردید. بیشترین احتمال، برای مکان های فعال گروه پروکسی بدست آمد، شکاف مابین سطوح انرژی HOMO و LUMO در این حالت کمترین مقدار و نشان دهنده انتقال الکترون و رسانایی بالای مابین آلاینده و نانواکسیدگرافن است. بنابراین مکانیسم تبدیل و کاهش یون های نیترات، بر روی این موقعیت شبیه سازی و پارامترهای ترمودینامیکی و الکتریکی آن محاسبه گردید که نشان دهنده ی خودبخودی و گرمازا بودن واکنش مذکور می باشد. بنابراین می توان از نانواکسیدگرافن در جهت شناسایی، حذف و کاهش یون های نیترات در محیط آبی استفاده نمود.