رابطه روان بنه های سازش نایافته اولیه و الگوی پنج عاملی شخصیت با میزان تاب آوری در پرستاران

تحقیقات به ارتباط بین الگوها و خصوصیات شخصیتی انسان ها اشاره دارد. با توجه براین آیا می توان تاب آوری را بر اساس روان بنه ها پیش بینی کرد؟

این پژوهش باهدف پیش بینی تاب آوری بر اساس روان بنه های سازش نایافته اولیه و الگوی پنج عاملی شخصیت در پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی تهران انجام شد.

روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی است. در این تحقیق 200 پرستار در بیمارستان های دولتی تهران بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور تحلیل داده ها از آمار استنباطی شامل تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. ابزار مورداستفاده برای سنجش متغیرها عبارت بود از: فرم کوتاه روان بنه یانگ (1998)، پرسشنامه نئو فرم کوتاه (2004) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)

با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رابطه متغیرهای روان آزردگی گرایی و روان بنه های سازش نایافته اولیه با تاب آوری، منفی و معنادار (P<0/05) و رابطه برون گردی، گشودگی به تجربه و مسئولیت پذیری با تاب آوری، مثبت و معنادار است (P<0/05).

نتایج این پژوهش نشان داد که با افزایش روان آزردگی گرایی و روان بنه های سازش نایافته اولیه از تاب آوری کاسته و همچنین با افزایش برون گردی، گشودگی به تجربه و مسئولیت پذیری، تاب آوری افزایش می یابد. هم‍ چنین نتایج نشان داد که روان بنه های سازش نایافته اولیه، دارای بیشترین تاثیر بر تاب آوری است.