بررسی اثر استفاده از شورآبه زیرزمینی و زئولیت بر مقاومت فشاری بتن غیرمسلح (مطالعه موردی: اراضی خشک شمال و غرب استان گلستان)

به دلیل مجاورت به دریا، شرایط زمین شناسی و ویژگی های هیدروژئولوژی مناطق شمالی و غربی استان گلستان، آب زیرزمینی در این منطقه بسیار شور است. از سوی دیگر، به دلیل عدم دسترسی به آب سطحی با کیفیت مناسب در اغلب ماه های سال، انجام فعالیت های عمرانی و ساختمانی در این منطقه همواره با چالش هایی همراه است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی 120 تیمار دربرگیرنده سه سطح کیفیت آب (شامل آب شهری، شورآبه زیرزمینی و ترکیب آب شهری و شورآبه زیرزمینی با نسبت برابر)، چهار سطح زئولیت (شامل کاربرد 0، 10، 20 و 30 درصد زئولیت به جای سیمان در طرح اختلاط)، دو سطح مصالح سیمانی (شامل 250 و 350 کیلوگرم بر مترمکعب) و پنج سن اندازه گیری مقاومت فشاری (3، 7، 21، 56 و 90 روز) در سه تکرار صورت گرفت. نظر به تنوع قابل ملاحظه تیمارهای آزمایش در این پژوهش و با توجه به عدم تجزیه و تحلیل های آماری در پژوهش های قبلی، نتایج پژوهش حاضر در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل تحت آزمون های تجزیه واریانس (ANOVA) و مقایسه میانگین ها (LSD) قرار گرفت. نتایج نشان داد که امکان استفاده از شورآبه زیرزمینی و زئولیت در طرح اختلاط بتن به ویژه در عیار سیمان 350 کیلوگرم بر مترمکعب بدون آن که موجب کاهش معنی دار مقاومت فشاری بتن گردد، و حتی این ویژگی را در برخی شرایط به طور معنی داری افزایش دهد، وجود دارد. با این حال، با توجه به وجود برهمکنش سه گانه این عوامل که به معنای اثرات متفاوت نوع آب و درصد زئولیت در عیارهای مختلف سیمان است، انتخاب بهترین سطح کاربرد زئولیت و نوع آب با توجه به عیار سیمان مورد نظر باید بر اساس آزمون طرح اختلاط در کارگاه به دست آید.