بررسی مولفه ها و الگوهای طنز در آثار داوود امیریان

داوود امیریان (1349) از نویسندگان طنزپردازی است که توانسته است در عرصه ادبیات نوجوان بدرخشد. بسیاری از آثار و داستان های او فضای جنگ تحمیلی را ترسیم می کنند. او برای انتقال فرهنگ دفاع مقدس، روش طنز را برمی گزیند تا بتواند از این طریق از تلخی های جنگ بکاهد. به کارگیری طیف متعدد و متنوعی از سازوکارهای ایجاد طنز از شاخصه های سبکی آثار امیریان است. بر اساس یافته های این مقاله، این سازوکارها به دو دسته عمده تقسیم می شوند: «سازوکارهای مبتنی بر کاربرد زبان» که از فراوانی و بسامد کمتری برخوردارند و «سازوکارهای مبتنی بر محتوای زبان» که فراوانی قابل توجهی در آثار امیریان دارند. البته هر یک از این دو دسته بر اساس الگوها و نظریه های متداول طنز به انواع متعددی تقسیم می شوند که در این مقاله به طور مفصل به آنها پرداخته می شود. این مقاله برآن است تا با بررسی سه مجموعه داستان از آثار امیریان و بر اساس نظریه و الگوهای متداول جهان طنز، به طبقه بندی و تحلیل سازوکارهای طنز در آثار وی بپردازد.