اثر نوع ریزنمونه، محیط کشت و تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کالوس زایی و باززایی غیرمستقیم نخودشیرین (Lathyrus odoratus L.)

نخود شیرین (Lathyrusodoratus L.) متعلق به خانواده بقولات و یک گیاه زینتی علفی و رونده با گل‏ های معطر است. این گیاه به عنوان یک منبع ژنتیکی برای صفات مهم مثل مقاومت در برابر تنش‏ها ازجمله تنش گرمایی محسوب می شود. همچنین به منظور حفظ ساختار ژنتیکی آن، تکثیر این گیاه از طریق کشت بافت می تواند موثر باشد. به منظور یافتن پروتکل کارآمد شاخه زایی از کالوس؛ اثر نوع ریزنمونه، محیط کشت و تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کالوس زایی و شاخه زایی نخود شیرین بررسی شد. نتایج نشان داد که ریزنمونه میان گره نسبت به ریشه کالوس بیشتری تولید کرد (77/0 گرم کالوس برای هر ریزنمونه) و محیط کشت MS نسبت به محیط کشت B5 تاثیر بیشتری در کالوس زایی داشت (78/0 گرم کالوس برای هر ریزنمونه). درمجموع بیشترین کالوس زایی (9/1 گرم کالوس برای هر ریزنمونه) هنگامی که ریزنمونه های میان گره در محیط کشت MS همراه با 5/0 میلی گرم 6- بنزیل آمینو پورین (BAP) و 2 میلی گرم در لیتر 1- نفتالین استیک اسید (NAA) کشت شد، به دست آمد. بیشترین باززایی شاخه (33/5 عدد شاخه برای هر ریزنمونه) از کالوس های کشت شده در محیط کشت MS همراه با 1/0 میلی گرم در لیتر تیدیازورون (TDZ) به دست آمد. این پروتکل می تواند پایه و اساس تحقیقات آینده در ارتباط با بهبود ژنتیکی و تولید انبوه نخود شیرین در کشور باشد.