اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر اضطراب و امید به زندگی مادران کودکان با ناتوانی یادگیری

ناتوانی یادگیری کودکان، مشکلاتی برای والدین و به ویژه مادران ایجاد می کند. هدف از این پژوهش، مطالعه اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر اضطراب و امید به زندگی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری بود.

مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور به روش نمونه گیری در دسترس، سی نفر از مادران کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری از شهر نیشابور در سال 1395 انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (در هر گروه پانزده نفر). گروه آزمایش، آموزش شناختی رفتاری را در ده جلسه نوددقیقه ای به صورت هفتگی دریافت کردند. گروه کنترل نیز هیچ مداخله ای دریافت نکرده و در لیست انتظار بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، اضطراب بکو اپستین (1993)، پرسش نامه اختلالات یادگیری کلورادو (2011) استفاده شد. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل گردید. در سطح توصیفی از آماره های میانگین و انحراف معیار استفاده شد و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده گردید.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب مادران کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری تاثیر دارد (0٫001>p). همچنین آموزش شناختی رفتاری بر افزایش امید به زندگی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری نیز تاثیر دارد (0٫001>p).

می توان گفت که برنامه ریزی برای آموزش شناختی رفتاری بر اضطراب و امید به زندگی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری اهمیت ویژه ای دارد.