فرسودگی شغلی و عوامل موثر بر آن در دندانپزشکان استان سمنان

فرسودگی شغلی یک پاسخ طولانی مدت به عوامل استرس زا در کار است که می تواند سبب کاهش کارآیی، اثربخشی و بهره وری فرد و سازمان شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین شیوع فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در دندانپزشکان استان سمنان در سال 1393 بود.

 در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر، تمامی 86 نفر دندانپزشک شاغل در استان سمنان مورد بررسی قرار گرفتند. از پرسش نامه   معتبر 22 سوالی فرسودگی شغلی مازلاخ که خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و احساس کفایت فردی را مورد بررسی قرار می دهد، استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی-تحلیلی، از طریق آزمون های t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن تحلیل گردید.

از میان شرکت کنندگان در مطالعه، 40/7% به میزان زیاد دچار خستگی هیجانی، 22/1% به میزان زیاد دچار مسخ شخصیت و 97/7% به میزان زیاد دارای کاهش کفایت فردی بودند. سن دندانپزشکان با مسخ شخصیت ارتباط معکوس(P=0/02)و با کفایت فردی ارتباط مستقیم داشت(P=0/002). خستگی هیجانی(P=0/002)و مسخ شخصیت (P=0/003)به طور معنی داری در زنان بیش تر از مردان بود. میزان ساعت کار دندانپزشکان در هفته ارتباط مستقیم و معنی داری با مسخ شخصیت داشت(P=0/085).

بر اساس یافته های مطالعه حاضر، نرخ فرسودگی شغلی در میان دندانپزشکان عمومی استان سمنان بالا بود.حدود نیمی از دندانپزشکان دارای خستگی هیجانی و بیش از 95 درصد دارای کاهش کفایت فردی بودند.بنابراین، اعمال راه کارهایی جهت کاهش بار شغلی، ساعات کاری و استرس های روزمره لازم می نماید.